به گزارش شهرآرانیوز، درمیان آیات نورانی قرآن، آیه۱۰۸ سوره انعام همچون چراغی برای هدایت رفتارهای اجتماعی میدرخشد. متن آیه چنین است: «وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِا... فَیَسُبُّوا ا... عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَٰلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّه عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ: و معبودانی را که کافران بهجای خدا میپرستند، دشنام ندهید که آنان هم از روی دشمنی و نادانی، خدا را دشنام خواهند داد. اینگونه برای هر امتی عملشان را آراستیم [تا به کیفر لجاجت و عنادشان گمان کنند که آنچه انجام میدهند، نیکوست]، سپس بازگشت همه آنان بهسوی پروردگارشان خواهد بود، پس آنان را به اعمالی که همواره انجام میدادند، آگاه میکند.»
این آیه نهتنها یک حکم دینی است، بلکه راهنمایی عملی برای زندگی روزمره در جامعهای متنوع و پرتنش بهشمار میرود. محتوای اصلی این گزارش بر استخراج هفت نکته کلیدی از این آیه تمرکز دارد که همگی بر محور پرهیز از ناسزاگویی، کنترل احساسات در برابر مخالفان، توجه به بازتاب رفتارها و ترویج احترام متقابل میچرخند. این نکات، مانند کلیدهایی طلایی، به ما میآموزند که چگونه درمقابل مخالفان از کلمات خشن دوری کنیم و بهجای آن، با منطق و صبر و مهربانی پیش برویم.
در دنیایی که پر از اختلافهای عقیدتی است، آیه قرآن به ما هشدار میدهد: احساسات خود را درباره مخالفان کنترل کنید و از هرگونه بددهنی و ناسزا بپرهیزید. عبارت «لاتَسُبُّوا» مستقیم مسلمانان را از دشنام دادن به معبودان کافران منع میکند؛ زیرا این کار نهتنها کمکی به هدایت نمیکند، بلکه آتش خصومت را شعلهور میسازد.
تصور کنید در یک بحث داغ سیاسی یا مذهبی، بهجای فحاشی، باآرامش استدلال کنید؛ این رویکرد نهتنها اعتبار شما را حفظ میکند، بلکه درها را برای گفتوگوی سازنده باز نگه میدارد. کنترل احساسات، نشانهای از بلوغ روحی است و به ما کمک میکند تا در جامعهای متنوع، صلح را ترویج دهیم. درنهایت، این درس قرآنی یادآوری میکند که پیروزی واقعی در کنترل نفس نهفته است، نه در کلمات تند.
آیه قرآن با تأکید بر «لا تَسُبُّوا ... فَیَسُبُّوا ا...» به ما میگوید: به بازتاب رفتارهای خود توجه کنید. اگر به اعتقادات دیگران توهین کنید، آنها نیز ممکن است از روی خشم و نادانی، به مقدسات شما حمله کنند. این زنجیره واکنش، مانند پرتاب سنگی در آب است که موجهای ناخواسته ایجاد میکند.
در دنیای امروز، مانند شبکههای اجتماعی که پر از توهینهای مذهبی است، این درس حیاتی است؛ مثلا اگر کسی به مقدسات شما دشنام دهد، آیا با این رفتار تحریکآمیز موجب عصبانیت و ناراحتی شما نمیشود؟ با آگاهی از این بازتاب، میتوانیم از چرخه خشونت کلامی، جلوگیری کنیم و بهجای آن، بهدنبال درک متقابل و آرامش و استدلال تأثیرگذار باشیم.
آیه قرآن با نهی از «لاتَسُبُّوا» روشن میکند با فحش و ناسزا نمیتوان مردم را از مسیر غلط بازداشت. این روش نهتنها بیاثر است، بلکه افراد را بیشتر در باورهایشان محکم میکند.
تصور کنید میخواهید کسی را از اعتیاد نجات دهید؛ آیا داد و فریاد کمک میکند یا گفتوگوی مهربانانه؟ قرآن میگوید هر امتی، اعمالش برایش زیبا جلوه داده شده است، پس توهین فقط مقاومت ایجاد میکند. درعوض، با منطق و مهربانی پیش بروید.
این درس برای والدین، معلمان و مبلغان، حیاتی است که هدایت واقعی از راه صبر و استدلال به دست میآید، نه از راه کلمات خشن که دلها را سختتر میکند.
آیه با عبارت «لاتَسُبُّوا ... فَیَسُبُّوا ... عَدْوا» هشدار میدهد: ناسزاگویی عامل بروز دشمنی، کینه و شنیدن ناسزاست. این کار مانند ریختن بنزین روی آتش است؛ ابتدا خشم را برمیانگیزد و سپس چرخهای از انتقام ایجاد میکند. در جامعه امروز، ببینید چگونه توهینهای آنلاین به جنگهای مجازی تبدیل میشود. قرآن تأکید میکند که این رفتار از روی نادانی است و هیچ سودی ندارد. بهجای آن، با احترام رفتار کنید تا پلهای دوستی بسازید. این درس قرآنی، ما را به فکر وامیدارد که هر کلمه میتواند دوست یا دشمن بسازد.
آیه قرآن با «لاتَسُبُّوا» نشان میدهد که دشنام نشانه نداشتن منطق، ادب یا صبر است. مسلمان باید با پرهیز از ناسزا، صبر، منطق و ادب خود را ثابت کند. وقتی کسی بهجای استدلال، فحاشی میکند، درواقع ضعف منطق و استدلال خود را فاش میسازد؛ مثلا در یک مناظره تلویزیونی، کسی که آرام و منطقی صحبت میکند، برنده واقعی است. این درس قرآنی، ما را تشویق میکند تا دربرابر مخالفان، با کلمات نرم و استدلال قوی پیش برویم. توجه داشته باشید با نشان دادن ادب، نهتنها جایگاه خود را بالا میبرید، بلکه الگویی برای دیگران میشوید.
آیه با تأکید بر «فَیَسُبُّوا ا...» حکم میکند: هر کاری که سبب توهین به مقدسات شود، حرام است. حتی اگر هدف هدایت باشد، نباید اقدامی کنید که نادانسته و از روی جهل، منجر به دشنام به خدا و مقدسات شود و اگر شما ناسزا بگویید و توهین کنید و واکنش و بازتاب آن فحاشی به مقدسات یا صدمات جبرانناپذیر به افراد آسیبپذیر باشد، این امر قطعا در کارنامه اعمال شما ثبت خواهد شد.
این درس مانند قانونی است که از جنگها و اختلافات خونین و صدمات جبرانناپذیر جلوگیری میکند. در دنیای امروز نیز گاهی این اتفاقات زشت مانند طراحی کاریکاتورهای توهینآمیز، موجب موجی از واکنش و اصطکاک و خشونت میشود.
آیه قرآن با نهی کلی از ناسزا، اعلام میکند: استفاده از حربه دشنام و ناسزا در نهیازمنکر، تبلیغات و مناظرات، ممنوع است. این روش نهتنها بیفایده است، بلکه افراد را از حقیقت دور میکند. تصور کنید در یک پویش اجتماعی، بهجای توهین به خطاکاران، با استدلال و مثالهای مثبت پیش میروید؛ این رویکرد مؤثرتر است. نکتهای که علامهطباطبایی درباره انتهای این آیه تذکر میدهد، این است که هر قومی مقدساتی دارد که برایش عزیز است و توهین کردن به آن، آنها را به واکنش از روی عصبانیت و جهل وادار میکند و قرآن در این آیه، از این کار نهی کرده است.